Γεννήθηκε στη Σμύρνη το 1900, από Έλληνα πατέρα και Ιταλίδα μητέρα. Άρχισε από μικρός να μαθαίνει μαντολίνο και μετά την εγκατάσταση της οικογένειάς του στην Κωνσταντινούπολη (γύρω στο 1915) κατόρθωσε να τελειώσει την Ιταλική Σχολή και να μάθει ιταλικά και γερμανικά. Μετά το θάνατο του Σιδερή (1918) επανήλθε στη Σμύρνη και ανέλαβε, σε ηλικία 18 ετών, την ευθύνη της Σμυρνέικης Εστουδιαντίνας του Σιδερή, που είχε γίνει διάσημη σ`όλη την Ευρώπη και έμεινε γνωστή με το όνομα “Τα Πολιτάκια”. Τον τίτλο αυτό χρησιμοποίησε στις αρχές του ’30, όταν παίζοντας στην ορχήστρα του Υπερωκεανίου “Μέγας Αλέξανδρος”, ηχογράφησε στις Η.Π.Α, κάποια οργανικά κομμάτια, με το ψευδώνυμο Σ. Γεωργιάδης. Η εμφάνισή του στη δισκογραφία αρχίζει το 1934 με μια σειρά ρεμπέτικα τραγούδια, όπως :”Ο ιππότης”, “Η μποέμισσα”, “Οφ Αμάν”, “Τα Μπελεντέρια”, “Ο τεκετζής”, και τα “Ο μάγκας του Βοτανικού” και “Πίνω και μεθώ”, με τονΖαχαρία Κασιμάτη. Ο Σπύρος Περιστέρης ήταν ο άνθρωπος που σχεδόν με το ζόρι έβαλε τον Μάρκο Βαμβακάρη να ηχογραφήσει τη φωνή του όταν το 1933 πραγματοποιήθηκε η πρώτη εμπορική ηχογράφηση μπουζουκιού στο βινύλιο. Σε πάρα πολλές ηχογραφήσεις του Βαμβακάρη ο Περιστέρης συμμετέχει στην ορχήστρα όπου το τρίδυμο Μάρκος και Περιστέρης στα μπουζούκια και Κώστας Σκαρβέλης στην κιθάρα ήταν αχτύπητο. Κάποια τραγούδια που έγραψε ο Περιστέρης γίνονται επιτυχίες με τη φωνή του Βαμβακάρη (“Ο Αντώνης ο βαρκάρης ο σερέτης”, “Η Μαρία η Μανταλένα”, “Μες στον οντά ενός πασά”). Κάποια τραγούδια πού βρέθηκαν στο δικό του όνομα (μουσική) και του Μίνωος Μάτσα (στίχοι) αποτελούν συνθέσεις άλλων καλλιτεχνών κυρίως του Μάρκου Βαμβακάρη΄χωρίς όμως να στοιχειοθετείται καπηλεία πνευματικής δημιουργίας αλλά για άλλη σκοπιμότητα. Ο Περιστέρης έπαιζε άριστα όλα τα έγχορδα όργανα με τάστα, πιάνο, ακκορντεόν και κόντρα μπάσσο. Παντρεύτηκε το 1921 και απέκτησε δύο γιούς. Πέθανε τον Απρίλιο του 1966 στην Αθήνα.