Για τον μέγιστο Γ. Τσιμπίδη, οι μουσικοί, οι σολίστες του μπουζουκιού, θεωρούν τον Γιώργο Τσιμπίδη σαν τον “αυτοκράτορα” στο παίξιμο του μπουζουκιού!  Οι φίλοι του και οι συνεργάτες του μιλάνε για έναν άνθρωπο που δεν είχε ίχνος έπαρσης και ναρκισσισμού. Με λίγα λόγια, ο Γιώργος Τσιμπίδης “κένταγε” στο μπουζούκι!!!…
Γεννήθηκε στις 18 Οκτωβρίου 1927 στο Καραβόσταμο, ένα παραθαλάσσιο χωριό της Ικαρίας. Σε ηλικία 6 ετών πήρε το βραβείο του καλύτερου λυράρη στο νησί. Σε ηλικία 15 ετών σπούδαζε στο Εθνικό Ωδείο Αθηνών με υποτροφία! Ο αδελφός του, του χάρισε ένα μπουζούκι, τον γοήτευσε και αφιερώθηκε σ’ αυτό, εγκαταλείποντας τις σπουδές βιολιού αλλά και το σχολείο.

Υπήρξε κορυφαίος δεξιοτέχνης, με ιδιαίτερο ύφος και προσωπικότητα.  Πήρε μέρος σε χιλιάδες ηχογραφήσεις λαϊκών δίσκων μεταξύ 1945 – 1975 (στην Ελλάδα).

Ένα διάστημα έπαιξε και με τον μπουζουξή Τάσο Σοφόπουλο στο μαγαζί “Κηφισιά”. Γύρω στο ’50 – 52 υπηρέτησε στρατιώτης στα Χανιά, σύμφωνα με τη μαρτυρία του Χανιώτη ρεμπέτη Γ. Κουτζόγλου, παίζανε μαζί σε μαγαζί στο λιμάνι και με τον Αντώνη Κατινάρη!

Έπαιξε πλάι στα μεγαλύτερα ονόματα (σε πάλκο και στούντιο): Καζαντζίδη, Γαβαλά, Πάνου, Γκρέϋ, Λύδια, Χρυσάφη, Τσιτσάνη, Παπαϊωάννου, Τατασόπουλο, Τζουανάκο, Λαύκα, Καλδάρα κ. ά.

Στο “Ροσινιόλ”, ο Τσιμπίδης και ο Λαύκας έπαιζαν με Καζαντζίδη, Γκρέϋ, κλαρίνο ο Τάκης Τζάρας, πολυμουσικός (έπαιζε και μπαγλαμά, κιθάρα), Μέρικα  κ.ά.  Το 1957 έπαιξε στον “Αστέρα” με την Καίτη Γκρέϋ, στην θέση του Λάκη Καρνέζη (πήγε με τον Παπαδόπουλο,  μαζί με τον Καζαντζίδη).

Δόξα και χρήμα στην Αμερική.

Έφυγε στην Αμερική το 1961  με την Άννα Μπέλλα. Για 18 χρόνια εργάστηκε με επιτυχία στην Αμερική, όπου εκτός των άλλων συνεργάστηκε με τον Νίκο Γούναρη.

Έκανε καριέρα στην Αμερική. Χρησιμοποιούσε και πεντάχορδο μπουζούκι!  Του το είχε φτιάξει (όπως και ένα τρίχορδο) ο φίλος του Άκης Πάνου! (υπήρξε δεινός και φανατικός του τριχόρδου με το οποίο διέπρεψε, αλλά σε ορισμένα κομμάτια, οριεντάλ συνήθως, που είχαν άλλες ηχητικές απαιτήσεις, χρησιμοποιούσε το οχτάχορδο μπουζούκι, με δύο μονές μουργκάνες – δηλ. τρείς διπλές χορδές κάτω και δύο μονές πάνω σε διάταξη πεντάδας).

Το 1968 ο Γιώργος Τσιμπίδης και ο Σταύρος Τζουανάκος παίζανε στο εστιατόριο “Ζορμπάς” στο Σαν Χοσέ στην Καλιφόρνια, όπως και ο Κώστας Καπλάνης. Θυμάται στην Αμερική ο μπουζουξής  Παύλος Κακούρης:”Το 1968 ο Γιώργος Τσιμπίδης και ο Σταύρος Τζουανάκος παίζανε στο εστιατόριο «Ζορμπάς» στο Σαν Χοσέ στην Καλιφόρνια, όπως και ο Κώστας Καπλάνης. Εκεί (στο Σαν Χοσέ) δούλεψα κι εγώ 6 χρόνια. Αυτό το μαγαζί λειτούργησε 35 χρόνια με το ίδιο αφεντικό τον Παναγιώτη Κουρέτα, μέχρι που πέθανε. Είχε έρθει από την Τρίπολη. Ήταν σπουδαίος, πολύ καλός άνθρωπος και βοήθησε πολύ κόσμο. Αυτό το μαγαζί έχει μεγάλη ιστορία.
Στο Σαν Φρανσίσκο ήταν άλλη πιάτσα πάλι. Το παλιό «EL GRECO» στην καρδιά του NORTH BEACH/CHINA TOWN. Το άλλο το «ΜΙΝΕRVΑ» το είχε ο Κρητικός ο Βασίλης Κλιμιδάκης. Ήταν η εποχή που βγήκε το «ΠΟΤΕ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ» του Χατζιδάκι και χάλασε ο κόσμος σε όλη την Αμερική. Τα Ελληνικά μαγαζιά είχανε ουρές και περίμεναν ώρες για να μπουν μέσα. Μετά το «Ζορμπά» πάλι τα ίδια. Το 1981 ήρθε και ο Ζαμπέτας. Από εκεί και μετά πέρασε ο Καραντίνης, ο Μπιθικώτσης, η Γλυκερία, η Αλεξίου, ο Νταλάρας, η Μαίρη Λίντα, η Πόλυ Πάνου και τόσοι άλλοι που δε θυμάμαι. Πάρα πολλά χρόνια με πολλούς καλούς μουσικούς. Είμαι πάρα πολύ τυχερός που τους έζησα.
Σήμερα έχουμε λίγα μπουζούκια από την Ελλάδα. Υπάρχουν πάρα πολύ καλοί οργανοπαίχτες σαν το Γιώργο Σοφό (μαθητής του Γιάννη Τατασόπουλου) και τον Αλέκο Γαλά που γεννήθηκε για να παίζει μπουζούκι (μαθητής του Δερβενιώτη, Λεμονόπουλου και Σταματίου). Φυσικά υπάρχουν πολλοί που έχουν συγκροτήματα για γάμους, πανηγύρια και άλλα που δουλεύουνε σε άλλες δουλειές για να ζήσουν και που όλοι έχουν γεννηθεί εδώ στην Αμερική.

Επέστρεψε στην Ελλάδα το 1970, έκανε κάμποσες ηχογραφήσεις…και ξαναγύρισε στην Αμερική μετά από ένα  χρόνο. Στοίβα τα λεφτά μπροστά του! Σε μια βάφτιση στην Μινεσότα του πέταξαν 10.000 δολάρια.

Ηχογράφησε πολύ δυνατά οργανικά/ σόλο, με τα μπουζούκια του όπως το “Χασάπικο του Τσιμπίδη”